Baardzo gorzki i ostatecznie bardzo dobry finał. Już na samym początku odcinka, w trakcie rozmowy Nathana z Ruth, twórcy oddają Wendy sprawiedliwość i pokazują, dlaczego jest taką zimną i bezwzględną osobą. Dopiero tu w pełni zyskujemy pojęcie o tym, jakim potworem był jej ojciec. To on zniszczył jej dzieciństwo i sprawił, że musiała walczyć o przetrwanie we własnym domu. She is a survivor. Wciąż jest villainem tej historii (mimo, iż miała racje z umieszczeniem Bena w zakładzie, to ostatecznie zleciła jego morderstwo), niemniej jej motywacje są jak najbardziej zrozumiałe, po prostu kilka razy posunęła się za daleko, z czego w końcu zdaje sobie sprawę podczas spotkania z dziećmi ( wybitne aktorstwo Laury Linney).
Scena ze wspomnieniem rodu Langmore’ów była przepiękna i już wtedy można było się domyślać, jak skończy Ruth. Bardzo odważna decyzja, by skończyć jej wątek w taki sposób, niemniej ten ciąg wydarzeń jest logiczny. Sama się na to skazała, podejmując decyzję o zabójstwie Javiego. Nie tego chcieliśmy, wszyscy oczekiwaliśmy porażki Byrde’ów i zwycięstwa Ruth, a twórcy brutalnie pokazali nam, że w tej historii osoby o dobrym sercu nie mają szans na przetrwanie, czyniąc ją bardzo realistyczną. Ostatnia scena serialu jest wbrew pozorom przygnębiająca i dość symboliczna, pokazująca, iż kręgosłup moralny w przypadku każdej osoby może ulec destrukcji. Jonah walczył ze swoją rodziną, nie chciał być zepsuty tak jak oni, ale ostatecznie jego rodzinie udało się go zepsuć.
Ogólnie sezon czwarty uważam za jak najbardziej udany, na poziomie pierwszego. Doceńmy, iż w czasach, gdy finały wielkich seriali masowo zawodzą, ten okazał się zaskakujący i godny absolutnego arcydzieła, jakim jest Ozark, co bez wątpię ja czyni dzieło Batemana i spółki jednym z najlepszych seriali w historii. Będzie mi go bardzo brakowało, bowiem w zalewie Netflixowego badziewia ten był ich perłą w koronie, niemniej dobrze, iż zakończyli go zanim zdążył zejść z poziomem. Brawo, brawo, brawo.
( Byłoby 10/10, gdyby nie ten wypadek, który miał służyć tylko i wyłącznie jako straszak w pierwszej części sezonu, że niby Byrde’om się udało, ale i tak przyszedł czas sądu ostatecznego i przeznaczenie ich dopadło, chociaż można się kłócić, iż wtedy twórcy zasugerowali nam, że są niezatapialni.)