Ritchie po raz kolejny odcina kupony. Odgrzewany kotlet będzie za każdym razem smakował jak świeży. Otóż nie tym razem.
Obejrzałem lata temu Porachunki i Przekręt. Kilka lat jakie je dzieliło powodowało, że nie zauważyłem schematu według którego budowana jest fabuła. Wtedy też nie było takiego kina. Było to coś naprawdę świeżego. Na miarę Tarantino. Natomiast po obejrzeniu ich pod rząd od razu wychodzi szydło z worka. W przypadku serialu jest jeszcze gorzej, bo forma wymusza zwięzłość. Skróty fabularne przypominają mi najgorsze sezony Dextera.
Guy Ritchie jest trochę jak muzyk z marnym dorobkiem, który z sampli swojego największego hitu usiłuje posklejać kolejny przebój.