Hmm ciekawe, ja na Radziwiłowiczu suchej nitki nie zostawiłem, i przez niego (głównie) nie mogę tej wersji oglądać. Janda trzyma poziom, i tylko odcinki z nią jakoś da się znieść.
Scenariusz jest naprawdę dobry i był nieźle wyegzekwowany w innych wersjach, lecz wymaga wszechstronnej subtelności, reżyserskiej, aktorskiej, itd. A tu na każdym kroku tego brakuje, według mnie.

Radziwiłowicz jedynie za bardzo przypomina mi postać graną przez siebie w "Glinie". Przypomina mi w sensie mimiki, a w zasadzie, biorąc pod uwagę jego rolę, tylko na tym można się skupić. Znowu taki ponurak noszący na barkach wszystkie grzechy ludzkości. Ale tak poza tym podoba mi się, w każdym odcinku wydaje mi się być najmocniejszym elementem. Jego rozmówcy, może poza Dorocińskim, kompletnie mnie nie interesują. Ta dziewczyna, która grała Zosię - odczucia mam podobne co względem Weroniki. Wytrzasnęli ją z jakiegoś castingu (a może to naprawdę jest córeczka kogoś z branży) i już widzę jak się zachwycali jej "naturalnością"... Irytowała mnie. Na Dorocińskiego patrzę jak zahipnotyzowany. Facet naprawdę ma talent. Szkoda, że przez swoją twarz przeważnie grywa prostaczków / cwaniaków / żołdaków, ale z drugiej strony robi to perfekcyjnie. Jeśli chodzi o niego to strzał w dziesiątkę. Najwyżej oceniam te dwa odcinki z nim, które do tej pory oglądałem. Ciekawa jest oczywiście też pierwsza wizyta u Jandy, bo nasz bohater, dotąd milczący i skryty, otwiera się. Ale reszta dobra na sen.