Zdecydowanie się z Tobą nie zgodzę. Podobnie jak Ty obejrzałam ten film bez przygotowania i myślę, że właśnie dzięki temu mogłam go odebrać we "właściwy"(tzn. mój własny i subiektywny) sposób. Według mnie,Marczewski daje nam trop, porusza najistotniejsze wątki, nie interpretując ich. To jego wizja książki Pawła Huelle, która także nam pozostawia dowolność. Jak dla mnie była to przepiękna i wzruszająca historia o tęsknocie za utraconymi bezpowrotnie czasami dzieciństwa. Próba ucieczki głównego bohatera przed dorosłym życiem. Teraz po przeczytaniu książki uważam tak samo, chociaż na pewno moje spojrzenie na problematykę całej powieści jest znacznie "szersze".
Cudowny film z zakończeniem, które tak naprawdę mówi i pokazuje nam więcej niż może się pozornie wydawać...

Film w prawdzie kończy się w momęcie gdzie można by dalej ciągnać fabułę .
Ale ja uwazam ze ta zagadkowosc , brak odpowiedzi na wszystkie pytania daje temu filmowi coś wyjątkowego i wzmaga odczucia widza . Film jest bardzo dobry