haha ale jaja ja również oglądałem go w wieku 7 lat :) zrobił na mnie ogromne wrażenie wtedy jeszcze świat był dla mnie pełen magii i niewyjaśnionych zjawisk :) pozdro :)

Też szukałem tego filmu przez dłuższy czas i znalazłem go kiedy przypomniałem sobie, że grała w nim Krystyna Feldman. Chętnie zobaczę go raz jeszcze.

Obejrzałam ponownie całkiem niedawno i koniec był zaskakujący.

Dołączam do grona osób, które widziały film w dzieciństwie - ja miałem wtedy może 5 lat, ale również utkwił mi w pamięci. Zwłaszcza scena kiedy Wanda puka do mieszkania w sąsiedniej kamienicy, a drzwi otwiera obcy człowiek. Wszystko wydawało mi się takie straszne i tajemnicze. Próbowałem odnaleźć ten film przez kilka lat, ale zapamiętałem praktycznie tylko tę jedną scenę, no i nie mogłem też dopasować aktorki (wydawało mi się, że to była Janda albo Stalińska). Kilka dni temu przeglądałem filmografię Jolanty Fraszyńskiej, która zagrała tam malutką rolę, ale dzięki temu trafiłem wreszcie na ten film :)
Po przeszło dwudziestu latach film już nie zrobił na mnie takiego wrażenia. Owszem, sama fabuła jest bardzo dobra, ale jak na taki krótki film i tak wydawał mi się nieco rozwlekły. Mimo wszystko jednak bardzo zaskoczyło mnie zakończenie. Można by się zastanowić, czy faktycznie dom zniknął za sprawą władz, czy też wszystko było tylko wymysłem bohaterki. Film powstawał jeszcze w końcówce PRL, świetnie przedstawiono działanie ówczesnej biurokratycznej urzędniczej machiny w komunistycznym państwie, dlatego daje to nieco większe pole do interpretacji wymowy filmu. Dzisiaj zapewne trudniej byłoby osiągnąć taki efekt. Choć z drugiej strony, współczesne realia i działania władz też potrafią zaskoczyć niejednego :)

Również oglądałem ten film w dzieciństwie, pamiętam że był emitowany w telewizji (chyba regionalnej) w jakiś dzień powszedni i oglądałem go po powrocie ze szkoły :) Bardzo zapadła mi w pamięci atmosfera tego filmu.