Rzeczywiście jak życie. Lubię za to polskie kino ale ten film był strasznie ciężki w odbiorze. Moim zdaniem za dużo dialogów. Ciągłe gadanie, nie dające odpocząć widzowi. Oboje tak gderali, że zmęczyli mnie sobą. I teraz nie wiem, czy to zaleta;
- oglądający na własnej skórze odczuł trudny charakter tych osób a tym samym wyjątkowość ich przyjaźni, że ze sobą wytrzymywali.
czy wada;
- film przez to męczył i denerwował widza, a przynajmniej mnie.
Mi brakowało scen uspokajających narrację, bez nich film był też chaotyczny.
Ocena średni 5/10

Głównie męczyła bohaterka , taka widocznie była Jadwiga.

Jedynie gra aktorska Krystyny Jandy (REWELACJA) zwróciła moja uwagę. Reszta? Hmm, przemilczę.

Jak dla mnie to raczej zaleta, bo lubię takie filmy "po prostu", bezpretensjonalne, które nie chcą przykuwać nadmiarem efektów, a pokazują, że historia "zwyczajnych" ludzi też może być warta pokazania. A co do gadania - to m.in. poprzez rozmowy buduje się relacje i kreuje własny sposób postrzegania świata - myślę, że to było ważne w tym filmie.
Ogólnie też trudno mi było przy nim wysiedzieć, ale Janda go uratowała... :)

zgadzam się! choć Mirona lubuję