..i to się nazywa zdanie współrzędnie złożone.. , a na końcu czai się "na domiar" znak zapytania ;-)

ech, wyczuwam tu lekką ironię, ale za komentarz dziękuję, ja mam spore problemy z tak zwanym przecinkiem, ileż to ja się z owym namocowałem, namęczyłem to ci mówię, o, proszę, nawet w tym zdaniu, niby powinienem był po "dziękuję" a przed "ja" postawić kropkę, a jakoś zawsze wybiorę ten cholerny przecinek, i to mi się potem tak nieprzyzwoicie rozrasta się i nie wiadomo gdzie to skończyć właściwie, ciągnie się i ciągnie mniej więcej tak samo jak to zdanie, w końcu nie wytrzymuje, zrazu spowalniam, hamuję, miast przecinka wybieram kropkę, a żeby było śmieszniej, to od razu dwie.. czyli tak zwane hamowanie gwałtowne, za dużo myśli w głowie po prostu, za dużo skojarzeń, które w momencie pisania jeszcze się potęgują, powstają ciągi, a każdy ciąg cięgiem ciągnie w swoją stronę i się kumuluje trochę w myśl zasady: my nam is legion for we are many.. te pojedyncze loty przejmują kontrolę, zrazu biorą górę nad kontrolerem lotów i potem dochodzi do takich kuriozów, kwiatków świętego franciszka, złotoustych kulfonów oraz innych dziwactw, mistrzostw świata i okolic na podium w dziedzinie tak zwanej literackiej nagrody nobla.. anyway - bo odbiegamy chyba znowu od tematu trochę, którym jest - było nie było - człowiek, co brzmi znowuż nie tak dumnie, bo nie zwykły, a idący przez pole, smagający swoje jestestwo alkoholem.. słowem: ja ci się sam film podobał tobie?;)

To chyba najdłuższe zdanie, jakie w życiu przeczytałem.

tylko że tam jest tak z pięć zdań minimum, anyway - czy ja się w końcu dowiem jak wam się ten film podobał czy nie?!

Mi się podobał. Nie jest to kino najwyższych lotów, ale film oglądało się przyjemnie. Momentami zabawny, ale bez przesady i w sumie dobrze, bo temat jest poważny. Główna rola jak dla mnie bardzo na plus. Mads Mikkelsen pięknie grał te wszystkie emocje. Swoją drogą, bardzo lubię tego aktora, więc mogę nie być obiektywny. Pozdrawiam!

Mnie osobiście średnio , nic odkrywczego nie zobaczyłem , mocny i słaby . Przecinkami oraz kropkami nie zawacaj sobie dupy , w końcu to tylko kreseczki i punkciki .

fakt, też jakoś nie widzę całej odkrywczości tego. gdybyż chociaż szło o coś innego, o jakieś - dajmy na to - mikrodawkowanie LSD, o oddychanie holotropowe, o robienie pompek, słowem o cokolwiek, czego skutki nie są jeszcze w pełni znane, ale upijanie?

bohaterowie zachowują się jak siusiumajtki z pierwszej licealnej, które nagle, gdzieś u ojca na strychu albo u babci w piwnicy odkrywają alkohol. zaczem wymyślają eksperyment, którego wnioski są z góry określone i znane, w dodatku banalne: że jak się upijesz to na drugi dzień boli cię głowa, że im więcej pijesz tym bardziej rośnie ci tolerancja, że ty jako ty pijesz tylko jeden kieliszek, ten pierwszy, każdy kolejny pije już sam siebie, i tak dalej, i tak dalej.. naprawdę, skąd oni się urwali, z choinki na marsie?

nie kupuje tego konceptu w ogóle, jakkolwiek mam szacunek do innych partii filmu - budzenia się samoświadomości, zagubionych oczywistości, utraconych ideałów, złamanego życia..

inna rzecz, iż wszystko to już widzieliśmy, nie raz w znacznie lepszym wykonaniu, choćby w Mężach cassavetesa, które z tego miejsca bardzo polecam.

końcowy taniec mikkelsen, jakkolwiek piękny, też już widzieliśmy, choćby w Greku Zorbie.

obudzenie się do nowego życia po zawirowaniach, które ma miejsce obowiązkowo na plaży, też już widzieliśmy, choćbym w takim zapomnianym filmie The Trip cormana, po innym wprawdzie drogu dyjabelskim zagwazdrawniającym, ale zawsze, i tak dalej, i tak dalej..

ale nie chce krytykować, nie chcę wyjść na pieniacza. to jest całkiem niezły film i dobrze się go ogląda. tylko ten koncept, to początkowe założenie, jako punkt wyjścia trochę mi przeszkadza.

Dziękuję za zwerbalizowanie tego, co i ja myślę i odczuwam po tym filmie. Ale ja nie kumam tych męskich wieczorów przy wódce i tego wudzitsu, gdy któregoś zostawi kobieta. Prędzej zrozumiem potrzebę rauszu dla dodania sobie kurażu i elastyczności w stawach w tańcu.

no, ja też tego nie kumam, ale zwykle dopiero na drugi dzień:) jednak poważnie to ja się w pełni zgadzam - alkohol jest tak prymitywną formą odurzania się, że to budzi wyłącznie politowanie. jakieś ślinienie się, jakieś cofanie się do poziomu warzywa po prostu, a nawet jeszcze dalej: do materii nieożywionej. jakieś beblanie przy tym, jakieś dukanie, aparaty mowy, które nie nadążają za myśleniem, myśli które nie nadążają za niczym, powtarzanie, samosamplowanie, zapętlanie się, a fe. trzymajcie mnie od tego z daleka. największa trucizna, że powołam się na klasyka..

Też otóż przez cały film niemal zastanawiałam się nad tym założeniem. Przecież wszyscy (a przynajmniej ci dorośli) wiemy jak się taki eksperyment skończy. To, że faceci po 40 nie znają nawet najbardziej oczywistych konsekwencji takiego picia trochę mnie zbijał z tropu cały czas. A gdy w pewnej chwili jeden z nich radzi uczniowi, żeby ten się napił przed egzaminem to już w ogóle nie umiałam zawiesić niewiary. Alternatywna rzeczywistość, czy jak?

A poza tym się zgadzam - pozostałe części filmu szanuję, ale chyba bardziej bym szanowała, jakby bohaterzy do nich dochodzili na trzeźwo.