Po przeczytaniu Twojej dysertacji odniosłem nieodparte wrażenie, że co rusz sobie zaprzeczasz i to tyle razy, ile zapunktowałeś. Piszesz: "film ciekawy i wart obejrzenia", dając 8., po czym uzasadniasz: 1) bo jest oparty na prawdziwych wydarzeniach, co przecież nie jest jednoznaczne z tym, że film musi być wartościowy; 2) jednak okazuje się, że... "film przeinacza prawdziwy przebieg wypadków", więc - myślę sobie - trzeba odwołać punkt 1!, ale nie, nie, Ty idziesz dalej tłumacząc, że "film jest przez to ciekawszy", hmm; 3) film jest dość kiczowaty i siermiężny oraz propagandowy (Twoje słowa), ale jest to... atrakcja (he, he); 4) pomijając wątpliwą polszczyznę, wynika z tej części wypowiedzi, że lubisz kicz i prawdziwych gangsterów. Ergo - warto przeczytać to, co się napisało. No, chyba, że się tego nie rozumie...

Oj, czepiasz się trochę chyba :).

Znowu będzie w punktach :D :

1. Zacytuję siebie dokładnie: "film jest ciekawy i wart obejrzenia". To trochę co innego niż wartościowy :). Film jest ciekawy m. in. przez to, że jest oparty na prawdziwych wydarzeniach -- jego obejrzenie może, na przykład, być pretekstem do zainteresowania się tą dość niecodzienną, sensacyjną historią z czasów schyłkowego PRL. Nie jestem wyznawcą kina opartego na prawdziwych historiach, tym niemniej filmy tego typu często niosą ze sobą "wartość dodaną" w postaci wzbudzenia u widza zainteresowania faktami, w oparciu na których powstał. Za dobry przykład może służyć "80 milionów" -- film koszmarny, postaci okropnie zarysowane i bardzo słabo zagrane, ale... cóż, moim zdaniem -- wart obejrzenia.

2. Puntu 1. wcale nie trzeba odwoływać. Punkt drugi go uzupełnia. Historia, to historia -- film to film. Bardzo możliwe, że gdyby "Na całość" opowiedział historię swoich bohaterów trzymając się prawdziwych zdarzeń, byłby filmem lepszym. Ale taki film nie powstał, a zysk, jaki pociągnęło za sobą odejście od faktów, wytłumaczyłem: z jednej strony, zyskała na tym gwałtowność akcji, a z drugiej, dostajemy fajny przykład działania propagandy PRL. Czy przez to film nie staje się istotnie ciekawszy?

3. Zważywszy na ilość filmów oglądanych przez Ciebie, naprawdę nie potrafię zrozumieć, co może dziwić znawcę kina w tym, że jakieś dzieło kinematografii jest ciekawe ze względu na swoje ułomności -- szczególnie wtedy, gdy są one świadectwem epoki.

4. Pomijając to, że naprawdę trudno mi dostrzec, co czyni moją polszczyznę rzekomo "wątpliwą", przyznam, iż istnieją rodzaje kiczu, który albo mi się podoba, albo mnie bawi, albo rozczula, albo też nastraja mnie nostalgicznie (patrz np. film pt. "Brylanty pani Zuzy"). A prawdziwych gangsterów ani nie lubię w rzeczywistości, ani osobiście nie przepadam za nimi na ekranie -- co nie zmienia faktu, iż łatwo mi przychodzi docenić ten rodzaj realizmu, jaki reprezentują PRL-owskie kryminały.

Gdybym chciał ścigać się z Tobą w złośliwości (bo ostatnie Twoje zdanie było złośliwe, i to na sposób zjadliwy, a do tego dość prostacki), to bym powiedział, że warto najpierw być pewnym, że się rozumie, nim się zacznie krytykować. Ale co wynika z takich złośliwości? Dużej inteligencji do ich konstruowania nie trzeba, a choć wysiłek umysłowy to znikomy, i tak niewart czasu :).

Rozumiem Twój punkt widzenia, ale nie odwołuję tego, co napisałem. Może i się czepiam, jednak sądzę, że lepiej się czepiać, niż wykazywać wyniosłą obojętność.

Dobrze -- w takim razie, czepiając się odpowiem, iż gdybym wykazywał wyniosłą obojętność, to pewnie byłbym przeznaczył te 20 minut na coś innego niż na udawadnianie, że staram się pisać z sensem :D.

Widocznie jestes zbyt tepy/tepa aby czytac ze zrozumieniem.

Kolejny psycholog.

No cóż....
Przypasował mi Twój punkt widzenia dotyczący filmu.
Nie doszukałem się zbytnio (w przeciwieństwie do sbbbs) nieścisłości w tym co piszesz. Może dlatego, że często wyciągam podobne wnioski w związku z filmami "tamtych lat".
Znalazłem również ten artykuł opisujący fakty, lecz zostawiam sobie lekturę na "po obejrzeniu filmu".

Przeczytałem artykuł. Choć scenariusz filmu mija się z trochę faktami, to w sumie sprowadza się do tego samego...
Film oczywiście polecam amatorom kina lat PRL-u i historiom opartym na faktach (to zawsze dodaje trochę emocji).
W cyfrowym wydaniu "Trybuny Robotniczej, 1983, nr 297 można przeczytać artykuł:
"Kara śmierci i 25 lat więzienia. Trwający 5 dni proces Janusza Magierskiego I Marka Mio..., mieszkańców Gdańska, ... Janusz Magierski został skazany na karę Śmierci..."
Artykułu z Trybuny nie udało mi się otworzyć i przeczytać w całości. Problemy z Java ;)

Wszystko ok. tylko prawdziwi bohaterowie nie planowali ucieczki na Zachód.

No pewnie bo planowali na wschód, do raju zwanego zsrr haha