Rzeczywiście film wspaniały i wstrząsający.Scena mordowania polskich żołnierzy zapadła mi na długo w pamięci.
A tak przy okazji to za mord w Podgajach odpowiadają Łotysze,a nie Niemcy.

Film głęboko zapadł mi w pamięc, nie tylko dlatego, że dotyczy historii z mojej ziemi rodzinnej (pochodzę z Wałcza). Historia dobrze znana w moich okolicach, choć pewnie niezbyt rozpowszechniona w innych częściach kraju. Znakomite kino, świetnie opowiedziane. Ze łzą w oku myślę o tym, jakie kiedyś filmy potrafił produkować polski przemysł filmowy.

Historie o mordzie w Podgajach znam dobrze... Brat mojego dziadka tam zginął...

Może i film odważny jak na tamte czasy, ale według mnie reżyser chciał się głównie pochwalić piromanią i kolorem w finale. Niezła praca operatora, nawet jest jakiś klimat w tym filmie, ale bohater raczej zbiorowy. Nie wiem, co przyświecało reżyserowi...

Muszę przyznać że nie podzielam zachwytów nad filmem. Brak wyraźnie zarysowanych bohaterów sprawia, że widz nie utożsamia się z żadną konkretną postacią. Film sprawdziłby się jako paradokument ale nie ma w nim interesującej fabuły - w przeciwieństwie do "Idi i Smotri", który opiera się na podobnym schemacie.
Dodatkowo nie mogłem pozbyć się irytacji widząc zachowanie polskiego oddziału, poruszającego się z pogwałceniem wszelkich zasad taktyki. Podchodzenie do nierozpoznanej wsi tyralierą przez szczere pole? Z taką radziecką myślą strategiczną to aż pomyślałem, że sobie zasłużyli. Oczywiście nie znam rzeczywistego ukształtowania terenu, w filmie jednak było widać las przez który można było podejść do wsi.
Na koniec krytycznie odniosę się do przesłania. Kolejne polskie epatowanie martyrologią, które mnie osobiście już nuży. Ile może być filmów, w których bezsilni Polacy zostają zamęczeni na śmierć? Czekam na obraz, w którym nasi żołnierze mimo trudności pokonują przeciwnika. Dywizja generała Maczka świetnie się do tego nadaje. Taki ze mnie prosty widz.

Dokładnie tak jak piszesz: ten film jest w większej części niedorzeczny jako film wojenny. Ja traktuję go jako nieudany eksperyment propagandowy lub etiudę martyrologiczną.

Z drugiej strony ciekawi mnie jedno: czy ludzie rzeczywiście nie potrafią odróżnić filmu od histori, którą przedstawia, czy tylko to udają?

Amerykanie potrafili nieźle nakręcać wydarzenia wojenne od czerwca 1944 i z wojny na Pacyfiku;o wcześniejszych realiach działań wojennych i okupacyjnych w Europie nie mają pojęcia.

Szkoda tylko, że budżet był tak mały, że po latach ogląda się to już bardzo ciężkostrawnie.