Kanwą scenariusza "Jastrzębiej mądrości" jest irlandzka baśń z XIII wieku. Opowiada ona o okrutnym królu, którego panowanie oznaczało dla poddanych jedynie przemoc i krew. Gdy żona władcy stała się brzemienna, zgodnie z pradawnym zwyczajem, król i jego świta udali się do kamiennej figury Matki Jastrzębi, by wysłuchać przepowiedni. NieKanwą scenariusza "Jastrzębiej mądrości" jest irlandzka baśń z XIII wieku. Opowiada ona o okrutnym królu, którego panowanie oznaczało dla poddanych jedynie przemoc i krew. Gdy żona władcy stała się brzemienna, zgodnie z pradawnym zwyczajem, król i jego świta udali się do kamiennej figury Matki Jastrzębi, by wysłuchać przepowiedni. Nie była ona dla panującego optymistyczna. Jej końcowe słowa brzmiały: "Narodzi ci się syn. On jest jedyną nadzieją tego kraju. Ale ty, królu, zmusisz go, by wziął do ręki miecz i zwrócił się przeciwko tobie. Zanim to nastąpi, wieczna zima panować będzie w twoim królestwie." Wstrząśnięty władca, gdy tylko żona powiła królewicza, wypędził go z zamku. Myślał, że w ten sposób zdoła zmienić swoje przenaczenie. Życie królewiczowi ocala ptasznik wychowujący Krzysztofa na dorodnego młodzieńca z zadziwiającym znamieniem: jastrzębim piórkiem we włosach. Po dwudziestu latach król Jastrzębi wyrusza na podbój szczęśliwego, wiosennego państwa króla Ubalda i w trakcie bitwy ginie z ręki ptasznika, w rzeczywistości własnego syna, który intronizowany przechodzi próbę serca i dobroci chcąc poślubić Violę - córkę Ubalda. Powraca wiosna, ale ręce po władzę wyciąga też ciągle knujący intrygi na dworze Ordon, podsuwający królowi myśl sięgnięcia po moc żywiołów zaklętą w jastrzębim medalionie. Miłość księżniczki pozwala ocalić dla nieszczęsnego króla godną śmierć w ludzkiej postaci, a nie pół - jastrzębiego straszydła. (za www.filmpolski.pl)
